Το κτίριο που ο ανασκαφέας του Παναγής Καββαδίας χαρακτήρισε με το γράμμα Ε βρίσκεται στο κέντρο του ιερού του Ασκληπιού και εξ αρχής θεωρήθηκε από τους πιο σημαντικούς χώρους λατρείας σε αυτό. Δυο παράγοντες όμως δυσχεραίνουν τον προσδιορισμό της λειτουργίας του. Ο πρώτος είναι η μακρά ιστορία του, κατά την οποία αναδιαμορφώθηκε πολλές φορές, αλλάζοντας σε κάποιες και λειτουργία. Ο δεύτερος παράγων είναι ο τρόπος ανασκαφής του τέλους του 19ου αιώνα, που απομάκρυνε χωρίς τεκμηρίωση όλα τα μεταγενέστερα της αρχαιότητας λείψανα επί του κτιρίου –γιατί ο χώρος παρέμεινε σε χρήση και κατά τον Μεσαίωνα– καθιστώντας την εικόνα της εξέλιξης του ερειπίου ελλιπή και σε ορισμένα σημεία παραπλανητική. Το κτίριο ερμηνεύθηκε κατά καιρούς ως το πρώτο εγκοιμητήριο, ως χώρος θυσιών με στοές για την παραμονή των ζώων που
προορίζονταν γι’ αυτές ή ως κατοικία ιερέων. Ο μικρός τετράγωνος χώρος στη βορειοδυτική του γωνία ερμηνεύθηκε ως πρώιμος ναΐσκος του Απόλλωνος ή του Απόλλωνος και του Ασκληπιού σε δεύτερη φάση, ενώ σύμφωνα με άλλους τα θεμέλια του προπύλου της ελληνιστικής φάσης του κτιρίου, αμέσως νοτιοδυτικά του, ανήκουν σε ένα δεύτερο πρώιμο
ναΐσκο που ήταν αφιερωμένος στον Ασκληπιό. Πρόσφατα διατυπώθηκε μάλιστα η άποψη ότι αυτός ο δεύτερος χώρος ήταν ο μοναδικός πρώιμος ναΐσκος, ενώ ο πρώτος ήταν μια κατασκευή των χρόνων της Ρωμαιοκρατίας.
Πρόσφατα σχόλια